do przyjaciela…
Nie mów dzień dobry, bo nie będzie
tak jak nie będzie dobrej nocy
nie pytaj skąd to przekonanie
odpowiedź mogłaby zaskoczyć,
i powodzenia też mi nie życz
a zdrowie zostaw raczej sobie,
uśmiechem też nie rozweselisz
nic nie mów, serce me w żałobie.
Nie mów, że wszystko się odmieni
ani, że czas ukoi ból,
chcę wciąż pamiętać, aż do końca
więc proszę, syp na rany sól
autor
jozen
Dodano: 2008-01-06 11:53:06
Ten wiersz przeczytano 735 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Szukałam w Twoim wierszu technicznych
niedoskonałości,bo chciałam go uczciwie skomentować.
Niczego takiego nie znalazłam.Temat też jest
ciekawy....+
Tym bardziej smutny, że do przyjaciela (?).
Wiersz wielkim żalem pisany... bardzo smutny.
Odbieram ten wiersz jakby był do kogoś,kogo uważało
się za przyjaciela.Kto jednak się nim nie okazał...Ale
to tylko moja myśl.
silne uczucie i choć negatywne- ku zaskoczeniu- dla
podtrzymania w pamięci
chcemy żeby bolało... To wiersz o świadomej potrzebie
odczuwania i przeżywania bólu, o wyborze dźwigania
krzyża - cierpienie ponoć uszlachetnia...ale to osobny
temat. Wiersz głęboki w treści, nie unikniemy przecież
takich krzyży...trzeba stawić im czoła...
Smutny wiersz,bardzo smutny w swej wymowie.A ja jednak
mysle,ze czas złagodzi ból.