Do straconej

"Mniej serce i patrzaj w serce" A.Mickiewicz

Widziałem ją w pełnym blasku księżyca
Prawie nagą, cudnego ciała, urodziwego oblicza
Siedziała na środku jeziora na małej wysepce
Słyszałem jak lekki wietrzyk sekretne słowa szepce
Szeptał o życiu, o jego esencji-miłości
Lecz mi się wydawało, że to hymn ku jej piękności
Siedziała tak samotnie czesała swe złote włosy
Opadały na jej delikatne ramiona wilgotne od rosy
Chciałem być kropelkami wody po jej twarzy spływającymi
Usta, ramiona, piersi, dłonie, biodra pieszczącymi
Nagle zrozumiałem ze żadnemu śmiertelnikowi nie będzie to dane
Z usłanymi gwiazdami nieba słudzy piękności przybyli rydwanem
Zabrali moją boginię urody na niebieskie wyżyny
Nie będę już mógł podziwiać tej nieziemskiej dziewczyny
Jednak, gdy już znikała o poranka brzasku
Spłoszony przez mnie ptak narobił straszliwego wrzasku
Dostrzegła mnie z oddali schowanego wśród trawy
Uśmiechnęła się do mnie, zrozumiała moje obawy
Zlitowała się nad moimi szaleńczymi marzeniami
Zmieniła się w śmiertelną kobietę z ziemskimi pragnieniami

autor

Knight

Napisany: 2005-06-19 Dodano: 2005-06-21 10:37:26

Ten wiersz przeczytano 491 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie