Dobrocią z kolan go podnieś

Mądry i piękny wiersz, już sam tytuł jest wzruszający,
poezja w najlepszym stylu i wielkie przesłanie do
wybaczającej dobroci.

Bo miłość dzisiaj to tylko tęczowa, więc kiedy deszcz
pada unieść swoją głowę, w potoku jej słonych łez coś
jeszcze jednak i dziś jest! A ty zamknij nawet swoje
oczy, by Ci deszcz i Twoje nieco zmoczył, wtedy ona
rozwinie ramiona, a Ty w jej objęciach na wieki już
skonasz...Ale przejmująco napisałes...bardzo mi sie
spodobało..wiesz???

zło zawsze dobrem zwyciężaj, dobro jest potężnym
orężem.

Pokazałeś w wierszu jak ważna w życiu człowieka jest
miłość , kim jest bez niej , płynnie i z przyjemnością
czyta się takie wiersze .

Pieknie piszesz o milosci "Losie", chociaz minionej i
moze odleglej. Ale jesli to byla ta milosc prawdziwa
to przebaczy.Bo : "Milosc cierpliwa jest, laskawa
jest. Milosc nie zazdrosci, nie szuka poklasku, nie
unosi sie pycha, nie dopusccz sie bezwstydu, nie szuka
swego, nie unosi sie gniewem, nie pamieta zlego, nie
cieszy sie z niesprawiedliwosci., lecz wspolweseli sie
z prawda. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we
wszystkim poklada nadzieje. Wszystko przetrzyma.
Milosc nie ustaje."

To serce od dawna dla Ciebie bije...
i nie przestaje na chwilę
zbliż się do niego...Tobą żyje...
przekonaj się że się nie mylę.

Treść pięknie wyrażona w słowach..."W Twej dobroci
błagam o miejsce
Gdzie szepty piękniejsze muzyki
I słowa malowane złotym sercem
Bez którego byłem i jestem nikim"
Czas, jest w wierszu uosobieniem...

Rozpacz i żal, prośba o przebaczenie... Nie zawsze
potrafimy dostrzec to, co jest dla nas cenne....
czasem to przegapimy, nie zauważymy.... ale kiedy błąd
dostrzegamy, pali nas nasza głupota.... niestety
często zwodzi nas ułuda.... i wpycha pod powierzchnię,
nie zawsze uda nam się nie utonąć.... może wybaczy i
rękę poda.....

kwintesencja tworzenia uczucia przez ludzkie odruchy
jak ciepło ,dobro.Nauczyć kochać ból także gdy nigdy
nie zaznał miłości otworzyć ślepcowi pancerz żeby
zaczął żyć pięknem radości.Wyjątkowo wymowny
wiersz,wręcz natchniony prostą receptą na miłość.
Bardzo dobry w formie i treści

Piękne słowa podsumowania. To tak jak by rachunek
sumienia. Wiosny chodzą swoimi drogami to po co
uśmiechać się do cienia. Wiosna minęła - nie podniesie
Ciebie z kolan i nie wierz w jej zapewnienia. Ja latem
śpiewam Tobie sto lat zaoszczędź sobie cierpienia.
Tylko lato obdarza ciepłem gdy noc w zimnie przespana.
Powstań z klęczek a wiosna - niech usiądzie na trawie
- a Ty rozprostuj kolana. Wiersz ten to sprytnie
przemyślane wołanie i pisany sercem na obolałym
kolanie?

O, bardzo ciekawy wiersz.Dojrzały mądry w
treści-prawie poemat nostalgiczny.Niepowtarzalny
nietuzinkowy.Głeboko psychologiczna walka i wołanie...

Los jeden nam pisany w wierszach się spotykać, dlatego
je czytamy i tak nam życie umyka. Wiersz jest napisany
z uczuciem i ro w nim najbardziej cenię pozdrawiam
serdecznie

Tak czesto bywa ze nie widzimy milosci ktora lezy pod
naszymi
nogami...chodzimy....szukamy...wolamy...milosci gdzie
ty?...a tu cisza cos piszczy...cos ledwo
dycha...wystarczy spojrzec pod nogi...a my wciaz
szukamy w niebo patrzymy...wystarczy tylko sie
schylic...

Piękny wiersz z nutą ...bólu, tęsknoty i nadziei
prosisz o wybaczenie, zapomnienie swoich przewin, ale
czy Ty sam wybaczyłeś je sobie...to pierwszy krok do
tego, by zacząć od nowa, by cieszyć się tym co jeszcze
Ci w życiu przypadnie....

"Jesteśmy jedynie zagubionymi dziećmi na
nieprzewidywalnej karuzeli życia - ale zawsze mamy
możliwość przedzierzgnięcia się w dowolną, pełną magii
postać i wiatr znów zacznie hulać smagając nas po
roześmianej twarzy". Tak właśnie jest z podmiotem
lirycznym, tyle, że wyraźnie tłumaczy się... jako
ślepiec. Tłumaczy się... i prosi o pierwszy gest, o
okazanie dobroci... Piękny wiersz.