Dobrze czynić.

Jakie to piękne drzewa,
rzekł drwal biorąc siekierę.
I czyniąc zgrabne ruchy,
ściął je w jasna cholerę.

Morał jest bardzo krótki,
bez tekstów rozpasanych.
Zawód który czynimy,
musi być nam kochany.

Nawet jeżeli rani,
Uczucia gdzieś drzemiące.
To nic wszak nie oznacza,
Gdy plany są naglące.

A te rzecz oczywista,
Cóż mogą wobec woli.
Która tą naszą pracę,
dobrze sprawiać pozwoli.

Dlatego drwal choć szczery,
siekierą ciął jak trzeba.
Bo chociaż kochał drzewa,
to bardziej pragnął chleba.

Morał tu się przeciągnął,
w rozsądku zabrnął tony.
Nie trzeba być porządny,
by stwierdzić żeś szalony.

Reszta jest już banałem,
wielokroć powtarzanym.
Musimy kochać pracę,
choć różne miewa stany.

Raz darzy nienawiścią,
raz piękno oferuje.
Lecz zawsze … i to prawda,
miłości potrzebuje.

autor

Grand

Napisany: 2009-07-09 Dodano: 2009-11-07 13:31:19

Ten wiersz przeczytano 599 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie