Dobrzy ludzie się pochowali

Nie krzycz-nikt Cię nie usłyszy
Nie płacz-nikt nie wytrze łez
Ty pewnie mnie nie słyszysz
Bo tej wiosny nie zakwitł bez.
W którą bramę zakołatasz?
Żadna nie otworzy się
Wszyscy ludzie tego świata
Odrzucili Cię...?
Zima i biało wszędzie
Lata nie będzie już
Zamarzł staw,zamarzły łabędzie
Biały śnieg przykrył kurz.
A samotnie dziewczynka mała
Przemierza wciąż te same drogi
Dlaczego się nie schowała...?
Jej oczy pełne są trwogi...
I nigdy nie dojdzie do celu
Choć ma wyznaczone zadanie
Ludzi nie spotkała wielu
Zadaje im wciąż jedno pytanie

Co się dzieje tam w oddali?
Dobrzy ludzie się pochowali...

czasem zwykły sen może zainspirować,gdy się z niego obudzisz....

autor

movera

Napisany: 2005-06-24 Dodano: 2005-06-24 11:25:11

Ten wiersz przeczytano 721 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie