Doczekać
Rocznice wybuchu ,i te powstania,
Tysiące dat ,chwil i godzin minionych,
Rocznice narodzin i umierania,
Miliony istnień gdzieś zatraconych.
Ja bładze wśród śpiewu odległej
przeszłości,
Myśli strapione tym co już było,
Przez palce puszczam glos
teraźniejszości,
Palące piętno się w sercu odbiło .
Choć Ci sami dalej istnieją,
Wśród szarych strug dnia wciąż się
ruszają,
Wiatry przeciwne im już wieją
Dawnych kochanków nie pamiętają.
Ja jednak tak bardzo pragnę zostać,
Chce oddychać powietrzem minionym,
Tak w dawnej radości nadal trwać,
Być dla niej cudownym światem ,choć
zaginionym.
Zostanę małą Atlantydą, za swój grzech
zatopioną ,
W mroku będę czekać skrycie,
Resztką świadomości wyglądać za jej
dłonią,
Doczekać na ponowne odkrycie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.