Domenico: Przynależność do Pana

Złotym promieniem, Domenico wstaje,
Wokół nim aura, jak niebiański płaszcz.
Przynależność do Pana, błogosławiona moc,
W sercu niezłomna wiara, jak rzeźbiony krąg.

Głos wewnętrzny, jak hymn, w duszy się rozbrzmiewa,
Słowa pełne mądrości, jak perły na sznurze.
W czeluściach miłości, umysł się odnajduje,
A serce rozkwita, jak kwiat na łące wiosennej.

Promień światła, jak błyskawica bezgraniczna,
Karmiony miłością, jak źródło owocne.
W labiryncie myśli, odnajduje drogę,
Wyzwolenie, zbawienie, w jasności zaklęte.

Wartość i sens rozkwitają, jak słońca blask,
Życie to dar, dusza w ekstazie unoszona.
Nadzieja na barkach, jak promień nadziei,
A każdy krok ku przodowi, to radość i siła.

W tej ekstazie duszy, nie ma granic,
Przeznaczeniem twoim jest wieczna miłość i światło.
W blasku obecności, mrok się rozprasza,
I siła niezachwiana, by pokonać wszelkie zło.

Tak wędrujesz po labiryncie, pełen siły i wiary,
Jasnym mędrcem, opleciony wstęgą szczęścia.
Twoje istnienie, jak hymn pełen chwały,
Słyszę twoje wołanie, gdy cisza się rozpływa.

autor

Ozzy Perpurl

Napisany: 2023-06-19 Dodano: 2023-06-19 09:05:59

Ten wiersz przeczytano 531 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Monolog Klimat Refleksyjny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie