Dostrzeganie piękna

Dostrzeganie piękna


Z jaką łatwością oczy biegną ku Tobie
Zachwyt wzbudza , piękno Twoje
Chwilą dłonie i oczy ciebie muskają w przelocie
Płatki swe rozwierasz, szept Twój- to piękno moje

Być w pięknie to dotykać subtelnie ciebie
Każde spojrzenie wywołuje ciepły dreszcz
Twój zapach, twój zapach jest subtelny
Urocza w słońcu , i gdy pada na ciebie deszcz

Wzbudzasz pragnienie , pożądanie , dziewczęcego uroku
Zmienną bywasz , zapachem kusisz, kolcem doskwierasz
Tęczowy blask – pięknym onieśmiela
Jest w Tobie smutek, nie masz nektaru, Adonis Ciebie nie odwiedza

Prozaiczność dochodzi do głosu , rzadko się tego słyszy
Nie wszystko jest w pięknie cudne , bywają i krzyki w ciszy
Krzyczeć i wynosić barwne piękno bez przerw ku niebiosom
Tego nawet najbardziej odporni esteci ,nie zniosą

Tonować życie , widzieć ciebie piękna różo i w szarym cieniu
Niuanse życia niosą w sobie cechy piękna nawet w szarym kamieniu.


Autor:knipser-slonzok
http://www.slonzok.mojezdjecia.net/blog/

Po której stronie jest piękno-tam gdzie patrzę i widzę je.

autor

slonzok

Napisany: 2011-02-04 Dodano: 2011-02-12 06:20:45

Ten wiersz przeczytano 1225 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie