dotyk

dotyk
muśnięcie powiek
zamyka powietrze
wokół nas
w złotej klatce
niemożliwości


kochamy się
jak łyżka z widelcem
blisko siebie
ale bez dotyku
na jednej powierzchni
niezależnie
do jednego obiadu
osobno
jak metal z metalem


strzykawka wchodzi pod skórę
nic o niej nie wiedząc
nie czując jej
i natychmiast wychodzi








kochamy się
następuje wymiana blizn
w milczeniu
ale
to nic nie daje


trzeba by było je najpierw
otworzyć
pokazać
zinterpretować
trzeba by było zacząć od całowania


nie kochamy się,
wrastamy w ziemię jak drzewa


osiadamy na
dnie jak kamienie
w rzece


brzuchate żagle i
statki
z których gra muzyka
są ponad nami

autor

Marta Surowiecka

Dodano: 2011-06-22 20:21:30

Ten wiersz przeczytano 387 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie