Doznanie
Jakże z tobą rozłąka,
podobna jest do mroku.
W nim tęsknota rozległa,
smutek roztacza wokół,
jak noc pochmurna ciemność.
Ni cieszyć się ni żyć mi,
z sercem pełnym rozpaczy.
Zagubiony w ciemnościach,
słońce pragnę zobaczyć,
sycąc oczy jasnością.
W danej nadziei czekam,
karmiąc serce wspomnieniem.
Pełen wiary, że znowu,
mrok ten w światło zamienię
i zatrzymam na zawsze.
Komentarze (67)
I tego zatrzymania...życzę Ci z całego serducha.Piękny
wiersz,tęskniącym piórem pisany.Chylę czoła.
tęsknota... dojmująca
Łagodzi nadzieja smutną prawdę, że nic nie jest nam
dane na zawsze! Pozdrawiam!
...czekanie,nadzieja na koniec rozłąki i wszystko co z
tym się wiąże jest tylko częścią uczucia ...albo
choroby którą trzeba przeżyć z godnością...jak zawsze
piękny wiersz .pozdrawiam...
Ładnie napisany wiersz, przyjemnie się czyta.
Pozdrawiam serdecznie:)
To wiersz wyjątkowej urody:)Potrzeba nam dużo
nadziei.Pozdrawiam serdecznie +++
dla wyjątkowych osób zawsze piszemy ...;)) wyjatkowe
wiersze
****************
jest wyjatkowy;))))))))))))))