Dramatyczna Decyzja
Stoję na moście
A pod nim płynie woda
Czysta
Nieskalana
Jak ja
Kiedy bylam młoda
Młodsza niż dziś
Niż jutro
Niż wczoraj
Kiedy mała dziewczynka mogła mieć
wszystko
Stoję na moście
A pod nim płynie woda
I Ty na nim stoisz
I on
I ona
I każdy z nas myśli
O swoim życiu
Co mógłby zrobić
Gdyby jeszcze zdołał
Stoję na moście
A pod nim płynie woda
A na jego barierkę
Staje on
I ona
My też byśmy chcieli
Ale jeszcze nie czas
Jeszcze nie czas
Dla nas
Stoję na moście
A pod nim płynie woda
A pod wodą dno
Kamieniste i ciemne
A oni stoją na mostu barierce
I chcą skakać
Byle prędzej
Stoję na moście
A pod nim płynie woda
Ale już nie czysta
Nie nieskalana
Jest tak jak ja
Jaką jestem teraz
Jest skażona
Nimi obojga
Jest skażona
Krwią
Ku pamięci ludzi którzy z niewiadomych powodów popełnili samobójstwo
Komentarze (3)
aż chciało by się złapać za rękę i powiedzieć STÓJ !!!
ale nikt już nie cofnie niesłusznych decyzji. piękny
wiersz
Bardzo dobrze piszesz... Śliczny i wzruszający wiersz.
rowniez piekny ,nalezy pamietac o tych co odeszli.