Dranie

To strasznie jest dziwne,
Czasami podniosłe.
Lecz czemu mnie bawi,
Chociaż już wyrosłem.

Trochę mnie rozśmiesza,
Takie zachowanie.
Kiedy mądrzy ludzie,
Bywają jak dranie.

Ubiorą garnitur,
Zawiążą krawaty.
I myślą, że mogą,
Zdobyć wszystkie światy.

Wchodzą w życie ludzi,
Mamią cud odnową.
Łudząc, że im w serca,
Leją mowę - nową.

Znajdą wyważone,
Rozsądku przesłanie.
A pod ta przykrywką,
Wciąż ci sami dranie.

Ja nie jestem ślepy,
Czy głuchota zdjęty.
Wiem, że w skórze diabła,
Siedzi kłamca święty.

Zdziwiony zostanę
Cóż mi pozostaje.
Niech kraj nasz kochany,
Bawią dranie dalej.

autor

Grand

Napisany: 2011-06-28 Dodano: 2011-07-08 10:49:36

Ten wiersz przeczytano 388 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie