Dream Theater

(Z cyklu: Albumy muzyczne)

***

Teksty z cyklu „Albumy muzyczne”, nie są przekładami. Są one jedynie luźno związane z oryginalnymi tekstami utworów, zawartymi na prezentowanych przeze mnie albumach muzycznych. Zarówno sama muzyka jak i treść utworów śpiewanych są dla mnie niejako pretekstem i inspiracją do przedstawienia swoistego konceptu fantastycznego.

***

… odsłonięcie kurtyny…
na obrotowej scenie
rozsypujące się dekoracje…

…

Łukowato sklepiony sufit starego pokoju…
Obdrapane ściany… Okno otwarte na ogród z kwadratami szybek… Wypaczone, przegniłe
ramy…

… skąpane wszystko w półmroku…

…

W głębokiej zieleni szeleszczącego dębu drgające piksele… słoneczne zalśnienia…
Spoza zatęchłych obłoków kurzu
przebija się woń czegoś dawnego, pożółkłego i pomarszczonego…
Czegoś,
co manifestuje swoją obecność zapachem zasuszonych kwiatów,
owoców,
zakurzonych
starych książek…

Trzeszczenie podłogowych desek, wypolerowanych krokami pokoleń…
Ruch cząstek, wirowanie atomów… Porusza się coś martwego w tym skostniałym skwarze
gorącego lata…

…

Niosą się jakieś dźwięki,
jakby stukania klawiszy pod palcami maszynistek…

… nic…

To tylko pustka
dopomina się o swoje prawa,
łomocząc coraz bardziej
z metalicznym chrzęstem…

…

Uaktywniają się pozostałości czasu, wizje o niejasnych wciąż krawędziach…
Coś gdzieś wciąż przechodzi i znika…
Wyłania się znowu, ale w innej formie i kształcie…

Poruszają się bez niczyjej pomocy skorodowane blachy, powyginane
pręty…
Uderzają o siebie coraz szybciej,
sypiąc iskrami w tumanie rdzawego pyłu.

Napędzane zagadkową energią składowisko żelaznych odpadów… Nieskoordynowane
ruchy…

Gwizd i dudnienie,
jakby fabrycznej,
pokrytej brudem hali…

…

Natłok dźwięków rozsadza uszy…
Zapach smarów, stalowych opiłków…

… wstrząsa swoją zbroją maszyna-zagadka…

*

… pełen obrót… zmiana scenografii…

…

Zamykam się w sobie… Widzę mrok skondensowanej nocy
z nikłą poświatą
ultrafioletowych luminescencji…

Omiata mnie wiatr… pradawne promieniowanie
czasu…

… chłód rozpędzonych atomów, które świecą czarnym światłem wewnątrz niczego…

!

… jądro ciemności…
esencja
jestestwa…

Zapadam się coraz szybciej, nieubłaganie,
wirując spiralnie
po obrzeżu czarnej dziury…
Osobliwość wyciąga ze mnie wszystko,
żąda
odpowiedzi…

Spadam na samo dno, zmiażdżony i sponiewierany… Zakleszczony, bez możliwości
poruszenia…

Krzyki obłędu są reakcją na drapieżność wieczności.
Jednak wytłumione przez bezczasową otchłań, nie są w stanie dotrzeć
do
kogokolwiek…

…

Nie pytajcie mnie o nic, ponieważ nie znam odpowiedzi… na nic nie znam
odpowiedzi!
–, dlaczego życie?

…, dlaczego śmierć?

…

Na mają znaczenia te rozpaczliwe wrzaski… Nie złamie się nimi dojmującej obojętności
wszechrzeczy…

…

… zmiana scenografii…

…

Otwieram powoli
powieki…
Oślepia mnie słońce… Wystawiam przed siebie dłoń… Pomiędzy palcami świetliste nitki…

… przekroczona granica mroku zostaje daleko za mną…

…

Przestrzeń nabiera rozpędu w porywach wiatru…
Błękitne niebo…
obłoki…
Wzburzone fale
oceanu…

… spienione grzywy…

Łykam słone kęsy powietrza. Wypuszczam je z płuc…

…i
… … znowu…

… coś się przeistacza…
… … ulega ciągłej metamorfozie…

Wgniatam się bosymi stopami w rozkoszną miękkość wilgotnego piasku…

Głębokie oddechy ziemi mieszają się z łopotem żaglowych płócien,
furkotem chorągiewek na masztach rybackich kutrów. Krzyczące mewy obsiadają krawędzie
przechylonych łodzi…

Ogarnia mnie spokój, rozlewająca się w sercu błogość…

Cień przede mną
i
za
mną…

… obok…

…

W dalekich porywach silników
tworzą się na niebie
… kondensacyjne smugi…

… … oślepiające odbicia srebrzystych ptaków…

…

… zmiana scenografii…

…

Półmrok korytarza…
Ciche kroki…

Nieustanne dążenie do czegoś, co jest ukryte na samym końcu. Krzyki w moim umyśle,
splątane wizje… Senne wyobrażenia…

Widziane pod różnymi kątami mijane popiersia, mało czytelne twarze…
Inicjały
wykute w kamieniu…

Przez szczeliny zmurszałego muru wpadają ukośnie strumienie szarego światła…

…

… podmuchy wiatru…
… … gwar narastającej walki…

…

Iść dalej,
to rozpłynąć się w ogłuszającym ferworze
życia…

…w czasie
… … bez pamięci…

…

Uciekam przed napastliwą nocą.
Promieniowanie ciemności przeszywa zmaltretowane ciało.
Wywołuje
straszliwy ból…

…

…błagalne krzyki…
szamotanina…
… … beznadziejna walka…

…

Zasunięta kurtyna. Przedstawienie skończone… W snopach gasnących reflektorów
opada
… … pył…
.
..
...
….
…..
…...
…….
……..
……...
……….
………..
…………
………….
…………..
……………
…………….
……………..
………………
……………….
………………..
…………………
………………….
…………………..
……………………
…………………….
……………………..
………………………
……………………….
………………………...
………………………….
…………………………...
…………………………….
……………………………..
………………………………
……………………………….
………………………………..
Za kotarą……………………….
przytłumiony dźwięk……………
………………… fortepianu……..
…………… Gitarowy lament….....
……………………………..............
……………………………………....
……………………………………......
………………………………………....

(Włodzimierz Zastawniak)

***

Dream Theater – jest to dwunasty album muzyczny (studyjny) amerykańskiej grupy Dream Theater. Album został wydany w 2013 roku.

https://www.youtube.com/watch?v=R4C0pm9FKCo https://www.youtube.com/watch?v=H7yZZWjGaBI

autor

Arsis

Napisany: 2020-02-17 Dodano: 2020-02-18 02:59:44

Ten wiersz przeczytano 814 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie