W drodze do nieśmiertelności
/Strofa saficka mniejsza/
Dokarmiam duszę, jak powszednim chlebem.
Czuję, że muszę wygłodniała wiecznie.
Sercem jej służę. Dlaczego, to nie wiem,
kocham poezję!
Magicznym piórem prowadzi do nieba,
wśród pięknych wzruszeń, lekko i
bezpiecznie.
Z anielskim chórem więcej nic nie
trzeba,
kocham poezję!
Rzucając kłody poetom na przekór,
ten kto jej wrogiem, niechaj w piekle
sczeźnie.
Skruchę wymuszę urokiem sonetów.
Kocham poezję!
░░░░♥░░░♥░░
░♥▄███▄███▄♥░
░♥█KOCHAM☘█♥░░
░░♥▀█████▀♥░░░░
░░░░♥▀█▀♥░♥░░░♥░░
░░░░░░♥▄███▄███▄♥░
░░░░░░♥█☘POEZJĘ!█♥░
░░░░░░░♥▀█████▀♥░░
░░░░♥░░░♥♥▀█▀♥░░
░♥▄███▄███▄♥░░░
░♥█KOCHAM☘█♥░░
░░♥▀█████▀♥░░░░
░░░░♥▀█▀♥░♥░░░♥░░
░░░░░░♥▄███▄███▄♥░
░░░░░░♥█☘POEZJĘ!█♥░
░░░░░░░♥▀█████▀♥░░
░░░░░░░░░♥▀█▀♥░░
░░░░░░░░░░░♥░░
Zapraszam do obejrzenia obrazu bejowej Watahy do mnie na bloga: https://www.joviska.com
JoViSkA
Komentarze (76)
Nie znam się na strofach safickich, ale wiem, że
wiersz wyraża głęboką miłość i oddanie poezji,
traktując ją jako źródło natchnienia i siłę, która
prowadzi do nieśmiertelności poprzez piękno i
wzruszenia. Wyraża też stanowczy sprzeciw wobec tych,
którzy nie szanują jej wartości. Pięknie dokarmiasz
duszę, nie tylko wierszem, ale i grafiką.
(+)