Droga

Przyjaciółce...

Zawsze krzywą mi sie wydawała
lecz nagle się wyprostowała

Nigdy chodzić nią nie chciałam
głupocie namówić się dałam

Weszłam na nią z własnej woli
teraz smakuję niedoli

Może i było to nieświadomie
lecz ma dusza nadal tonie

Marzę że to mi się tylko śniło
ze nigdy się nie wydarzyło

Dym kłębami się ulatnia
a to wszystko wielka matnia

Teraz szukam już drobiazgów
zgubiłam mapę większych rozjazdów

Już nie stąpam na niej śmiało
raz dotknęłam wciąż mam mało

...

Nie daj zwieść się tej 'rozkoszy'
wystarczy już ludzi w których się panoszy

Dam Ci też małą przestrogę
... nie wchodź proszę na tę drogę

... i przyjaciółce

autor

Anena

Napisany: 2007-06-03 Dodano: 2007-06-03 22:47:13

Ten wiersz przeczytano 579 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Sylabiczny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie