Droga bez celu

Nie mogła pozbierać myśli roztargnionych,
Które się rozbiegły każda w inną stronę.
Kobieta bez celu wyruszyła z domu,
Sam powód jej wyjścia nieznany nikomu.

Kobieta tak idąc spotkała żebraka,
Gdy ujrzał jej postać rzewnie się rozpłakał.
Kobietę znał dawno, rzec można pół wieku
I od niej się uczył pokory w człowieku.

Lecz kiedy zobaczył jej twarz bez wyrazu,
Porytą zmarszczkami zrozumiał od razu.
Kobieta straciła swe wszystkie nadzieje
I świat, który istniał dziś pod nią się chwieje.

Że sama w tym świecie już żyć nie umiała,
Dlatego samotnie w drogę się wybrała.
Z rozmysłem tej drogi nie szukała długo,
Bo zdrowy rozsądek już nie był jej sługą.

autor

jarmolstan

Dodano: 2010-03-23 09:00:22

Ten wiersz przeczytano 2188 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie