Droga do nikąd

Zawsze sama
Płaczę
Wyję do księżyca

Rozpacz
Rozdziera mi serce

Tak chcę
Abyś przemówił
Nie…Ty odejdziesz…

Znów jestem powietrzem
Chcę uciec
Lecz ciągle wpadam
W ramiona obcych ludzi

Potrzebują mnie
Lecz niszczą to pragnienie

Każdy oddech
Odbiera życie istoty
Której i tak już nie ma

Nie widzę końca
Tej ścieżki
Naznaczam nową drogę
Krwawię

Lecz kocham tę beznadziejność

autor

Reila Danza

Dodano: 2006-06-09 17:21:31

Ten wiersz przeczytano 452 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie