Droga Nieba.

Czy to niebo pyta mnie o drogę..?
Czy to ja o nią pytam?

Niebo granatowe…
Bezchmurne.
Polarne zorze gdzieś uciekły…
Nawet gwiazd nie widać,
Migoczące gdzieś upadły… ku ciemności.
Sam granat.

Przeciekający sufit….
Wyświechtana postrzępiona wolność…
Tego świata.
Wydeptana ścieżka ku zbawieniu,
Ciemna niczym heban,
Rozżarzone węgle?
Droga umarłych ku światłości.
Zaklęta w zakrętach,
Znaków pełna fałszywych.
Dziurawa…
Dziurami dopiekła prowadzącymi….

Czemu do światła prowadzisz cierniami koszmarów?
Pustym mrokiem ku otchłani…
Ku przegranej?
Czemu kusisz i zabijasz wole walki?
Niszczysz niewinność duszy…
Niewinność myśli.

Drogo straceńców,
Płochliwych rycerzy,
Upadłych... W swej wiarze ku zwycięstwu.
Granatowa kraino wzlatująca nad naszym życiem,
Pytasz mnie o drogę…?
Czy to ja Ciebie pytam…?

Dla pewnego człowieczka, który chce być moim księżycem.

autor

niewierna_zyciu

Napisany: 2010-05-30 Dodano: 2010-06-03 22:10:07

Ten wiersz przeczytano 695 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie