Dróżka
Idę dróżką mojego życia
wszystko mnie zachwyca
Choć jesień dogania mnie
to podziwiam rośliny swe
Tu kwitnie kwiat ostu
wyrósł ot tak po prostu
Pokrzywa się kłania
piękna jak łania
Widzę też różę
pąki ma nieduże
powój ją oplata
Wytrzyma do końca lata ?
Krzew głogu wyrósł też
za nim kwitnie perz
wszystko rani kłuje
lecz niczego nie żałuję
Jakie jest moje życie -wiesz?
autor
saba
Dodano: 2013-09-05 18:36:38
Ten wiersz przeczytano 2376 razy
Oddanych głosów: 52
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (41)
Życzę pięknego ogrodu życia...nie chcesz zapewne tych
chwastów... ale nawet pokrzywa "zdrowotna" , a TY
taka twórcza, więc może coś wymyślisz, żeby nie ukłuło
więcej to życie, a może to fikcja... Pozdrawiam.:)
bardzo ładny opis, a w życiu jest różnie, bardzo mi
się podoba, pozdrawiam cieplutko
Życie usłane kwiatami cieszy, lecz czasem i rani.
Pozdrawiam:)
Sabo życie jest piękne choć jak wiesz potrafi ukłuć,
zranić lecz ważne by nam radość sprawiało, byśmy czuli
się potrzebni i kochani.Pozdrawiam.
jakoś tak się składa, że w moim ogrodzie jest też taka
dróżka, sugestywnie ja opisałaś. dziękuję
Ważne, że zadowolona jesteś z życia.Umiesz uśmierzyć
ból, ten co rani , kuje.
Pozdrawiam
Odpowiedź na zadane pytanie brzmi:
nielekkie ale właściwie przeżyte, skoro peelka niczego
nie żałuje.
Miłego wieczoru.
Wszystko co rośnie, choć nawet parzy i kłuje jest
potrzebne bo nasze oczy raduje.
nie zamieniłabym życia a co przeżyłam jest moje w:)
Takie jest życie. Pięknie napisałaś
I tak trzymaj. Pozdrawiam