Druga spowiedź

Pół serca Tobą gardzi;

Nie szanowałem za wczasu, byłem zbyt młody,
dopiero się podnosiłaś, a ja miałem powody.
Nie trzymałem Cię blisko, choć patrzyłem w oczy,
dałaś mi nowotwór, który to sumienie toczy.
Nie mówiłem, że kocham, ukrywając słowa,
teraz targuję się z Bogiem by nie zacząć od nowa.

Drugie pół Cię szuka;

Byłaś klejnotem w koronie, której nigdy nie chciałem,
dałaś mi wszystko co miałaś, a ja Ci nic nie dałem.
Pragnąłem Cię posiąść i zakuć w kajdany,
byś była mym księżycem, a ja Twoim Panem.
Księżycem, który nigdy jak słońce życia nie stworzy,
księżycem, który karmiłby się słowem "Może".

Musimy być twardzi;

Każda Twoja łza uderzała w serce jak w dzwon,
zwiastujący śmierć króla i opustoszały tron.
Oddałem Cię jemu i przyjąłem pokutę,
która pobrzmiewa mi w płucach na smutną nutę.
Ukryłem się przed Tobą dając w darze zapomnienie,
lecz uszy wciąż tęsknią za Twego imienia brzmieniem.

Albo to serce oszukać;

Zgarbiałem jak starzec od Twych łez ciężaru,
tyle czasu już mineło ile marzeń i koszmarów.
Choć dzwon dalej bije, nikt nie siada na tronie,
Ty byłaś jak piękny lecz za mały pierścionek,
To gdy odnajdę Cię w ciszy, lub w grzmocie stu gromów,
zacisnę Cię w garści i nie oddam nikomu.

K.K.

autor

Dlrossa

Napisany: 2015-07-23 Dodano: 2015-07-23 01:20:20

Ten wiersz przeczytano 558 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie