Duc de LAUZUN (III odc.)

Miał taki piękny głos i doskonałą dykcję. Podobno znał mnie dobrze. Czyżbym żyła w XVIII wieku? Wiem, że byłam nim zauroczona ale w XX wieku. Nic nie pamiętam i nic nie więcej nie wiem. Poprosił, żebym z nim została. Jeśli nie mogę to chociaż raz w roku prosi o spotkanie. Jeśli wyrażę zgodę wtedy 13 kwietnia w Armanda urodziny będę mogła swobodnie poruszać się w czasoprzestrzeni i zjawić się na spotkaniu. Co mam odpowiedzieć? Z jednej strony ta sytuacja fascynowała mnie a z drugiej mam swoje życie umiejscowione w XXI wieku. Czy jednak zawsze mam rezygnować i zastanawiać się co będzie lepsze i rozsądniejsze? Nie, nie, tym razem popłynę na fali, która od czasu do czasu przeniesie mnie w inny wymiar.
Zbliżał się 13 kwietnia. Byłam bardzo podekscytowana tym co za chwilę się wydarzy.
Ubrałam się w kwiecistą sukienkę i pojechałam do lasu w to samo miejsce. Zerwał się wiatr, który przyniósł mnóstwo fiołków i krokusów. Znów tak samo podróżowałam i po pewnym czasie znalazłam się przed jakimś pałacem.Powitana przez Armanda zostałam zaprowadzona do pałacowych komnat. Wieczorem Duc urządzał urodzinowe przyjęcie.
C.D.N.

autor

Yvet

Napisany: 2014-10-21 Dodano: 2014-10-30 09:01:06

Ten wiersz przeczytano 1621 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Monolog Klimat Romantyczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie