Duch i mrok...
Jak duch snuję się po świecie,
bo Bóg dał mi życie.
Jak mrok, który jest przepaścią,
każdy go unika.
Jak cień, który jest nikim,
nikt nie zwraca na niego uwagi.
Jak kot, który się skrada,
zawsze spada na cztery łapy.
Jak śmierć, która przychodzi
niespodziewanie,
każdy się jej boi.
Jak kat, który stoi nad grzesznikiem.
Taka właśnie jestem...
Komentarze (1)
A dla mnie to jest zabawnę. Bo mimo braku poczucia
własnej wartości pomiot liryczyny kreuje sie na osobę
straszną i mroczną. Jak dla mnie zabawne:D