Duchy szpitalne

Wszystkie Duchy, które przeoczyłam - przepraszam...

W szpitalach jest ponoć duchów zatrzęsienie...
Byłam tam i zapisałam spostrzeżenia:

Pierwszy, z jakim doszło do spotkania,
to był Duch Oczekiwania (…)

Czekanie przydługie było, lecz po co się złościć?...
Wezwałam na pomoc Ducha Cierpliwości;

Zjawiał się czasem (by zadać, czy oszczędzić mąk?)
Duch Przekazywania Pacjenta z Rąk do Rąk;

Wśród personelu w ciągu dnia pracy
panował radosny Duch Współpracy;

Jeden z nich drzemał (lecz wyłącznie w nocy) -
to był zmęczony Duch Pomocy.

Na sali przez większą część doby
panował gadatliwy Duch Choroby.

Każdy własne bóle miał, więc po co mu czyje...?
a jeszcze do tego Duch Radia Maryja… (!)

Były też przez rodzinę, przyjaciół przysłane:
Duch Odwiedzin i Duch Zainteresowania.

A przy tych wszystkich bólach i kłuciach,
siedział stroskany Duch Współczucia.

Potem Duch Wiary (w koniec cierpienia)
przeganiał namolnego Ducha Zwątpienia;

Dzięki dwóm duchom było mi jak w niebie...
ach! to Anioły przysłane przez Ciebie!

Tym samym sprawiłeś, że w mym sercu gościł
duch najpiękniejszy, czyli... Duch Miłości.

Wreszcie powrócił, świeżą falą owiał
krnąbrny, zagubiony, skruszony Duch Zdrowia.

W takim towarzystwie nie było źle – wcale.
Chociaż jednak lepiej… omijać szpitale.

autor

annael

Dodano: 2007-05-05 00:14:49

Ten wiersz przeczytano 744 razy

Oddanych głosów: 42

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie