DUSZA NIEPOKORNA
Coś mnie dusi i przytłacza,
tak mi w mojej skórze ciasno.
Dusza mi się gdzieś wyrywa,
ja się biję z myślą własną.
Dusza tańczyć chce szalona,
biegać chce jak małolata,
wzbić się w górę nad obłoki
i przelecieć kawał świata.
Nie pojmuję już niczego,
już mi moja dola zbrzydła.
Czy niczego nie dokonam,
życie mi podcięło skrzydła?
Jak bym chciała już spoważnieć,
przecież mam te swoje lata.
Tak na oko wszystko dobrze,
tylko dusza wciąż rogata!
A madonny jedna z drugą,
ich pobożność świat zachwyca,
patrzą całkiem przerażone,
jak ja wyję do księżyca.
Tak mnie szarpie coś od środka,
ale niech to porwie licho!
Muszą mi wystarczyć wiersze,
więc je sobie piszę cicho.
Komentarze (24)
jak nie ma innej możliwości ,to się lubi co się ma
(wiersze):)
w wierszach można dać upust swoim
szaleństwom...pozdrawiam
bardzo ładnie piszesz,a od czasu do czasu poszalej
trochę,przyda się.pozdrawiam.
Nie denerwuj się wszystko przyjdzie w swoim czasie.
Tak, klimat wesoły, a jednak osoba mówiąca w wierszu
pragnie zmiany w swoim życiu:"ja się biję z myślą
własną", "Tak na oko wszystko dobrze","ja wyję do
księżyca". "Tak mnie szarpie coś od środka" - czy
dlatego, że " mam już swoje lata" i czas, bym i ja
została "madonną"? Jest w wierszu sporo uczucia.
pisz pisz a jak trzeba to krzycz...pozdrawiam
U wartościowego człowieka zawsze coś w duszy gra. A
jeszcze jak się ma zdolność do pisania, to można to
przelać na papier. Nie ograniczaj się jednak tylko do
pisania, daj się czasem ponieść pragnieniom, wtedy
łatwiej o natchnienie.
oj cenna piszesz,ze masz duszę rogatą a może po prostu
jesień takie uroki w sobie ma ,że serce twoje gdzie
tam gna ,a dusza jak to dusza w rytmie serca zawsze
się porusza,bardzo skoczny wierszyk,fajny
miło poszaleć w porę, a każda pora ma w sobie szczyptę
szaleństwa, chociaż to bardzo zdrowe warzywo!