Duszku mój
Duszku mój,
który latasz,
ściany wywracasz,
oddechem tchu.
Przypatrz się lepiej,
jak to jest,
jak to być człowiekiem
i ciernie nieść.
Duszku mały,
człowiek twardy,
człowiek ze skały,
zawsze tak hardy.
W noc plany snuje,
łzą trwoży oczy,
snu worek wsypuje,
do kotła trudnej nocy.
Duszku mój, bije już dzwon,
powiedz, jak to się dzieje,
że w nocy smutku ton,
a w dzień się śmieję?...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.