Dwa jeziora

Dawno temu, za górami, za lasami...
nie pamiętam jaka to była roku pora,
niewidoczne dla oka, pomiędzy drzewami,
leżały obok siebie dwa małe jeziora.

Podobne wielkością, może głębokością,
te same wiatry bawiły się falami,
to samo Słońce tą samą miłością
karmiło. A jednak nie były takie same.

Jedno było przejrzyste. Ryby w jego toni
i każdy kamyk, cieszyły się światłem i cieniem.
Może trochę nudne? Wszystko jak na dłoni -
lękliwego serca nic nie wprawi w drżenie.

Drugie jezioro mroczne i mętne wody miało.
Nigdy żaden promyk nie sięgał dna jeziora.
Czasem, ono aż samo siebie się bało -
a nuż z odmętów wychynie twarz? Co - jeśli potwora?...

Aż pewnego razu, Słońce mocniej niż zwykle grzało...
Zwyczajnie - Czas nadszedł, a one... wiedziały.
Słyszały jak głosem łagodnym do siebie je wzywało.
Nie mogły nie posłuchać. Wyparowały.

Dwa duchy, dwa obłoki cieszyły się wolnością...
Czy jeden przejrzysty był, a drugi mroczny? Nie. To przecież proste!...
Tylko... po jednym zwykły piasek był pozostałością,
po drugim - ciekawostkidlabadaczyciekawostek...

Na wypadek, gdyby ktoś się zastanawiał - ostatni 'wyraz' celowo napisany jest jako jedno slowo :)

autor

annael

Dodano: 2007-02-08 00:23:08

Ten wiersz przeczytano 476 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie