dwa lustra
jesteśmy jak dwa lustra
dokładnie pasujące do siebie
ale nigdy jednocześnie
jak dwa lustra
gdzie tracimy twarze
które przesuwają się
jak cienie spadając
między moje okna
za chwilę ich nie będzie
tylko to co je stworzyło
nie twoje ani nie moje
nasze
między dwoma lustrami
jest przestrzeń
ona też zniknie
by zacząć wszystko
od początku
autor
Mirabella
Dodano: 2016-04-16 00:08:05
Ten wiersz przeczytano 929 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
podoba mi się, pozdrawiam serdecznie
naprzeciw siebie - postawione dwa lustra
pomijajac już efekt wygaszania albedo
dają odbić nieskończoność w pustkach;
przeszłych, obecnych i tych co będą..
świetny wiersz:)
z przyjemmnoscia przeczytalem pozdrawiam
dwa lustra ... i te odbicie .
Coś w tym jest. :)
pozdrawiam . :> +
b.db. wiersz, niesamowite metafory - jesteśmy "jak
lustra" - przeglądamy się "w sobie" i ta przestrzeń
między nami, która kiedyś zniknie...a zostanie to co
je stworzyło - świetna puenta.
Mirabellko_a ja czytam "nie twoje ani nie moje nasze
"-
nowe we dwoje życie
Pozdrawiam serdecznie
Nie zawsze da się coś zacząć od początku.
Jestem pod wrażeniem. zmieniłabym tylko literówkę
:spadając między moje okna
i dołożyłabym
nie twoje ani nie moje
nie nasze