Dwa oblicza

Jestem wojownikiem duszy straceńca
Oraz ostoją umysłu szaleńca
Bywam ręką nie prawości
Bądź też osobą bez litości

I nie mówię tu o swej ułomności
Lecz o ludzkiej niedoskonałości
Bo nie wszystko ci dawane
Jest szczerze ofiarowane

Dobre uczynki pokazane
Lecz złe myśli uchowane
To co w głowie i duszy zawarte
Nie przed każdym bywa otwarte

Więc od razu tu zaznaczę
Że na ludzi uważnie baczę
Dlatego nie sugeruje
Że każdy człowiek od razu się psuje

Chce tylko ostrzec i pokazać
Jak nie należy chadzać
Bo jeśli ci się wydaje
Że fałszywość szczęście daje

To ja się z tym nie zgodzę
I już tego dowodzę

Bo co ci da urząd i pieniądze
Zdobyte przez fałszywe rządze
Skoro pracownicy
Powiesili by cię na szubienicy

Heh? i to jeszcze pół biedy?

Bo skoro w pracy tak się zachowujesz
To prywatne życie też na pewno rujnujesz
Sam w domu i z dala od rodziny
Tak bez żadnej życzliwej miny

Dlatego właśnie szczerość i otwartość
Ma największą w życiu wartość!

Nie zaprzeczam przy tym że pieniędzy nie potrzeba
Jakoś przecież żyć w życiu trzeba
Pragnę tylko uświadomić
Że są większe wartości za którymi należy gonić

autor

Maksimus426

Dodano: 2011-10-18 14:03:00

Ten wiersz przeczytano 540 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie