Dwa słowa

Cóż za pomysł proszę pana
by przychodzić tutaj z rana!
Nie na odwiedziny teraz pora!

Ja tylko na chwilkę.
Ja tylko dwa słowa.

Oby szybko i sensownie.
Nie marnujmy tego czasu.
Bo pogonię pana, bezpowrotnie!

Chciałbym to oznajmić najpierw światu
Póżniej pani się o wszystkim dowie.

Jak to? To dlaczego ja na końcu?
Och! Już nie stójmy na tym dworcu
- chodźmy - proszę mówić dalej.

Bo gdy rano piję kawę
To jest pani w mojej głowie.
Moje serce wnet przygrywa
wciąż nieznane mi melodie.
Te dwa słowa, tak magiczne
- dziś wypowiadane nazbyt często -
obrazują moje wnętrze
położone tak daleko.

autor

Nataliaa

Napisany: 2006-07-07 Dodano: 2006-07-07 12:56:16

Ten wiersz przeczytano 455 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie