Dwa światy
kolejny raz znicz zapalę
postawię w doniczce kwiaty
myślami wstecz sięgnę dalej
porównam te oba światy
ten pierwszy na ziemi żywy
gdzie rytm zegar wyznacza
niepowtarzalny prawdziwy
a czasu i tak nie starcza
ten drugi ulotny nieznany
nikt już nie goni za niczym
nieosiągalny bez granic
czasu w nim się nie liczy
lecz mają swą wspólną drogę
te światy ziemia i niebo
łączą się z Panem Bogiem
On czeka na każdego.
autor
Podróżniczka
Dodano: 2013-10-22 22:50:16
Ten wiersz przeczytano 875 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
pięknie i malenacholijnie się zrobiło ! pozdrowienia
!!!