Dwa, to różne pojęcia ma...

Przed tytułem, tego wiersza,
Tylko myśl, była pierwsza.
Pozostałe części do tytułu,
Dobierałem w takie słowa:

Jest realność wszystkich rzeczy,
Tego, nikt nie może zaprzeczyć!
Ponieważ one tylko, tam powstają,
Kiedy, coś wspólnego z dwójką mają.

Dwójka nie jest, taka jednolita,
Jak, to mogłoby się wydawać?
Ona, od samego początku świata,
Musi z różnych części się składać.

Życia nie stworzy, dwie
Ani, także nie dwóch!
Do tego muszą być, tylko dwoje;
Też posiadających, różne ustroje.

Nie dziwię się, że dowolne 2
Zawsze, też dwa końce ma.
Ze względu na ten dualizm,
Jest, małżeński strukturalizm.

Natomiast mnie trochę, też niepokoi
Fakt, połączenia się pary dwóch ludzi?
Dziś, od tych przypadków, aż się troi,
Także w społeczeństwach już lęk budzi.

Fascynację człowieka, człowiekiem
Zaobserwowano już przed Wiekiem.
Dawniej przypisywano to, tylko Naturze,
W tym pojmowaniu, luki są bardzo duże.

O realnych skutkach i tych czynach,
Część ludzi już całkowicie zapomina.
Wiąże, to się z psychicznym dążeniem,
Aby pozostawać blisko, choćby cieniem.

Pewnie, jednak „owoców”, także brakuje,
Kiedy to tylko; dwie lub dwóch spółkuje?
Zostaje utracony całkowity, obraz świata,
Rodzina w potomstwo nie będzie bogata.

08.06.2002 r.

autor

wiedzy brak

Napisany: 2002-06-08 Dodano: 2007-06-26 08:26:40

Ten wiersz przeczytano 482 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie