Dwie sosny

Jak błysk ciepłego światła,
Jak dwie sosny przytulone do siebie,
Trwaliście, aby miłość nie zagasła,
Aby gonić się jako chmury po błękitnym niebie,

Jak plastelina gdy bawi się nią dziecko,
Taki i te dwa serca zbite jakby w jedność,
Połączone jak gwiazdy w Drogę Mleczną,
Zdająca się trwać po całą wieczność,

A jednak, tak szybko, tak nagle,
Coś te dusze gwałtownie rozdzieliło,
Jak huragan coś porwało wasze wspólne żagle,
Jak Włócznia Przeznaczenia okrutnie miłość przebiło,

Już nie rozmawiają ze sobą jak dwie sosny,
Przytulone do siebie i wiatrem szepczące "Kocham cię",
Już nie wsłuchują się śpiew ptaków radosny,
Już nie czekają na kolejny wspólny świt... już nie.

Dla Marcina i Agi

autor

Serafin

Napisany: 2005-04-15 Dodano: 2005-04-15 12:13:30

Ten wiersz przeczytano 622 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie