Dwie wieże

Mojej kobiecie - takiej kobiecej,
ślicznej, wesołej, kochanej.
Ze słów zbuduję życia dwie wieże,
z miłości fundament postawię.

Urokiem Twoim, mur słów oblekę,
zabarwię kropelką czaru.
W oknach zaświecę blask Twoich oczu,
jasnych miłości latarnie.

Śmiech Twój srebrzysty wietrzyk uniesie
na wszystkie świata strony.
Zabłyśnie w sercach radość przyniesie,
pokaże ludziom kolory.

Mojej kobiecie takiej kochanej,
zbuduję wielkie dwie wieże.
Nic ich nie zburzy, bo ich fundament
z wielkiej miłości się bierze.

autor

mik59

Napisany: 2003-03-09 Dodano: 2005-08-16 18:12:31

Ten wiersz przeczytano 525 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie