DWUDZIESTY PIERWSZY WIEK
Tak wiele rzeczy dzisiaj się dzieje,
Tak wiele ludzi traci nadzieje,
Tak wiele wojen, a z tym wiele łez,
To nigdy nie zniknie my wiemy to też.
Dziwny jest świat bez uczuć i troski,
Ludzie się gubią w goryczy i złości,
Wszyscy się boją i w domach chowają,
Bo nikt nigdy nie wie czy jutro znów
wstaną.
Taki jest świat dwudziesty pierwszy
wiek,
Dużo komputerów i długi biedy śpiew,
A to wszystko ludzkiej głupoty wina,
Bo wszyscy dążą do sławy i kina.
To już nadeszło i teraz cierpimy,
Bo to jest wina tylko ludzkiej kpiny,
Teraz żałują i wznoszą swe ręce,
I proszą wciąż Boga by zabrał stąd
nędzę.
Lecz to już zostanie na zawsze w tym
świecie,
Gdyż ludzie są głupsi od zwierząt co w
lesie,
Chadzają parami i tworzę hierarchię,
Bo wiedzą, że jedność jest bronią na
zawsze.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.