Dysonanse czasowe
On - czas przeszły, a jakby teraźniejszy
My - czas teraźniejszy a jednak
przeszły.
kupię igłę pozszywam dysonanse czasowe
złamię przyżecznie pobożne postowe
Pamiętaj!
Zachowaj wstrzemięźliwość od oddychania
nie rozpaczaj, przyklei uśmiech, nos do
góry.
Choć nad lądem czarne chmury
idź przed siebie.
Już tlen kłodą mi w gardle
i choć cichym szeptem się modlę;
On - tlen wpływa do mych nozdrzy
wypełnia mój umysł, na sercu mi ciąży.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.