Dziady cz. V

< Epilog, staję na środku i w łagodnym tonie >

Jam Mickiewicz! Ciężko zrozumieć?
Więc dlaczego parodiować mam nie umieć?
Przecie piszę ... przecie Polskę wzbogacam,
Przecie do Polski zawsze powracam,

Ale nie, no jakże by tak mogło się zdarzyć,
Że taki "Mickiewicz" mógł by pomarzyć,
No gdzież! Gdzież autor mógłby począć,
Pod jakim drzewem po podróży spocząć?

Kocham Polskę i zawsze kochałem,
Lecz nigdy palców w świecie nie maczałem,
No... może prócz palców w atramencie,
Ale to tylko w tym momencie.

Lecz cóż mi Słowacki takiego czynił,
Czym mi Słowacki w świecie zawinił,
Żem go tak zbłaźnił i ośmieszyłem,
Że mu swej pomocy sam zabroniłem.

Są to dziady, część piąta,
Magiczna liczba, czterdziesta dziesiąta,
I właśnie kończę, tak szybko- szkoda,
Bo mi się wcale nie ułożyła pogoda...

****************************

A JEDNĄ Z WAD PRZEZ KTÓRE KOŚCI ŁAMIĘ,
JEST TO, ŻE BARDZO CZĘSTO - KŁAMIĘ...

Ta część dziadów jest podsumowaniem napisanych przez mnie innych części, które są dużo dłuższe z podziałem na rolę. Ta część jest jakby moim wyjaśnieniem.

autor

Sebbam

Dodano: 2004-12-03 17:48:15

Ten wiersz przeczytano 603 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie