dzieci pana Cogito

Dzieci Pana Cogito

Dzieci pana Cogito nie zaglądają do kalendarzy
Przeszłych stuleci, kamień jest dla nich
Wyłącznie kamieniem, nie zawiera podtekstów
Ani niedomówień, ziemia, po której chodzą
Nie kojarzy się z pożarami serc
Dzieci pana Cogito do słownika wyrazów obcych
Wstawiły słowa Bóg, honor i ojczyzna
Na dworcu Warszawa Centralna z plecakami
Wsiadają do pociągu udającym się
W kierunku zachodnim, mają głowy pełne pomysłów
Na własne przeżywanie świata
Pan Cogito przewraca się w grobie
Z jednej strony na drugą i myśli:
Może mają rację zaczynając zbawianie świata
Od siebie samych?

autor

alik2

Napisany: 2004-12-30 Dodano: 2004-12-30 13:01:07

Ten wiersz przeczytano 432 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie