Dzieciństwo.

Niewinne dni wyschły na słońcu jak w lato pomidory.
Wyblakły słowa beztroskie, przybyło pokory.
Minęło wiele czasu zanim serce dorosło i zrozumiało, że żyć wcale nie jest tak prosto.
Przybyło licznych zmartwień, ktoś się powiesił.
Śmierć wpłynęła kojąco na głodne krwi dzieci.
Zaczęto mówić o sprawach realnych, księżniczki na lata znów w wieżach zamknięto.
By kiedyś powtórzyć to co się działo, by dać kolejnej istocie nadzieję na to, że żyć będzie łatwo.
Lecz droga nie była prosta, każdy problem i tak ma swoją miarę, nawet ten z pozoru banalny.
Czy jednak istnieje jakaś nadzieja, że promyk światła drogę rozświetli i da radę jak dalej podążać, bo różne ścieżki wydeptane, różne sprawdzone, a gdzie ta własna?
Trudno się znaleźć w dorosłym świecie, trudno się zmierzyć z dorosłym strachem, ale przyjdzie pora i na Ciebie Bracie i na Ciebie Koleżanko.
Na życie nie ma lekarstwa...

autor

mloda_muza

Napisany: 2007-07-01 Dodano: 2007-07-01 20:44:34

Ten wiersz przeczytano 608 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie