Dziękuj, że jesteś
Dziękuj, że jesteś
Bym mógł Cię kochać
Dziękuj za smutek
By ze mną szlochać
Dziękuj za noc
Która nas łączy
Za technologie
Cyfrowych łączy
Za światłowody
I dźwięk stereo
Za nowe jutro
Stare minęło
Jest nowy dzień
Choć noc za oknem
Dziękuj za deszcz
Gdy z Tobą moknę
autor
deMargo
Dodano: 2008-10-25 00:41:22
Ten wiersz przeczytano 637 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Jarmolstan...
Trudno być samolubnym dziękując samemu sobie. Dziękuję
za miłość i za to, że autor, który wcale nie jest
kobietą, kocha mnie i pisze tak pięknie wiersze.
Wiersz stety lub niestety jest częścią cyklu i być
może trudno oceniać je pojedyńczo. SERDECZNIE
ZAPRASZAM DO LEKTURY POPRZEDNICH :)
Dobrze że razem Pięknie tak po prostu
Ciekawy wiersz , podoba mi się. Pozdrawiam
Czyżbyś była tak samolubna, że za najmniejszy uklon
każesz sobie dziękować?
Taki inny wiersz i przez to fajny.
ciekawy kontrast - wszystko nowe, tylko metafory stare
a ja dziekuje,ze napisales/as ten wiersz...
Coś ciekawego a zarazem ładnego.
Interesujace polaczenia w wierszu,dobrze polaczone.
cybernetyka w deszczu...ciekawe połączenie..powinno
zaiskrzyć :) pozdrawiam