Dziękuję!

Z chaosu wyłoniła się Gaja/ i z chaosu wyłoniło się poniższe...

Ty wiesz co?
Świat dla mnie znowu otworzył ręce,
Kaszlę mu w podzięce.
Piję czarną kawę nad ranem i widzę słońce
Podniecające w ciemności, inne, piękne, jak krew czarne.
Pachnie tobą mój przyjacielu,
Ten zapach pośród wielu
Rozpoznam,
Bo ty nim pachniesz.
A jeśli się mylę,
Niech zginę
W podziemiu zaginionego życia moich ludzi.
Trudził się niejeden, by mnie odwieść od tej myśli,
Nóż do umysłu,
Ale do serca bukiet róż. Bez kolców.
Bo przecież życie tak piękne.

autor

Nork@

Napisany: 2008-01-21 Dodano: 2008-01-21 16:52:39

Ten wiersz przeczytano 530 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Radosny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie