Dziękuję
Dziękuję
Za tę samotność, za to życie w pojedynkę
Wydarte z sideł strachu
Sponiewierane w myślach
Wciąż biegnę do świata
Którego nie ma
Będąc wiatrem dotarła bym tam gdzie chcę
Będąc woda wpłynęła bym na ten ląd
słonecznego poranku
Całe życie przebiega między oczami
W takich chwilach zwątpienia
Nie rozumiem Cię ale dziękuję
Zostanie mi coś
Coś co będę tak bardzo skrywać przed
światem
I śmiać się z jego różowych opinii ludzi
Którzy nie będą wiedzieli co to samotność
Dziękuję ... komu? każdy z nas dobrze wie
autor
Xeno1
Dodano: 2008-12-11 17:08:04
Ten wiersz przeczytano 515 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
czasami samotności nie da zakryć uśmiechem gdyż jest
on sztuczny...ładny wiersz, pozdrawiam "+"
Szczęśliwy człowiek cieszy się z tego co ma,nawet
jeśli to samotność,pozdrawiam.