Dziękuję Ci Matko...

Miłości nigdy dosyć, wzorce wynosimy z domu i
przekazujemy swoim pociechom. Rodzice wychowali jak
umieli, lekko nie mieli. Wyrosłeś na wartościowego,
skromnego człowieka:)
Pozdrawiam:)

Dziękuję wszystkim, którzy zechcieli napisać kilka
ciepłych słow pod wierszem. Pozdrawiam serdeczne:)

Pięknie rodzicom :)

Wiktorze jak zawsze jestem z Tobą i przeżywam Twoje
wiersze.Pozdrawiam.

Piękne podziękowania.
Pozdrawiam Wiktorze.
Marek

Piękne po0dziękowanie. Pozdrawiam:)

Piękny, wzruszający dar serca :)

Serdecznie pozdrawiam

piękne podziękowanie za dar życia.

Wiersz ładny; rodzice dają życie i trud wychowania,
jeśli są przykładnymi rodzicami. Bóg zawsze może być
wsparciem, jeśli oczywiście wierzymy w Boga.
Pozdrawiam.

Prawdziwe oblicze ustroju nie było wcale aż tak
straszne. Owszem były w nim rzeczy haniebne - jak
terror, deprawacja itp. Ale tę złą twarz ustroju
łagodził fakt, że w nim wszystko - łącznie z terrorem
było spartaczone.

Valanthil! - śliczne dzięki:)
Okropieństwa przechodzilem też ze strony Rodzicow, ale
- coż dali mi tylko to co potrafili. Ojca - wychowalo
getto na teranie wcielonym do Niemieckej Rzeszy, Matkę
wychowało osierocenie w czasie okupacji na tych samych
terenach i konieczność samodzielnego wyżywienia i
opieki nastolatki nad malutkim braciszkiem.

Piękne dziękczynienie, z sercem na dłoni i między
słowami.

Cóż Zosiu mogę Ci powiedzieć? - dziękuję. Ale wobec
okropieństw jakie były udzialem moich Rodzicow i
przeciwności losu przez jakie ja musialem przejść w
srodowisku poddanym skrajnej inwigilacji i
deprawowaniu - ten wiersz - to prawdiwy bzdet bez
wyrazu.
Pozdrawiam serdecznie:)

Wzruszyłeś, nie pierwszy raz.
Pozdrawiam.