Dzień Matki
Żono moja matko naszych dzieci,
dzisiaj róże ścielę do twoich stóp,
że najbardziej kochasz ich na świecie
i mnie też będziesz kochać aż po grób.
Miałem matkę, której nie pamiętam,
bo umarła gdy dzieciątkiem byłem.
Nie pamiętam jej twarzyczki świętej.
O swej matce całe życie śniłem.
Nasze dzieci uczę kochać mamę,
skarb największy drogą żonę moją,
by nie były jak ja w życiu same.
A ja w żonie widzę matkę swoją.
I na pewno kiedyś się dowiecie,
jakże słodka jest miłość matczyna,
gdy zabraknie matki ci na świecie,
to w tęsknocie swoje serce trzymasz.
Kochaj i nie żałuj swego serca,
naucz dziecko kochać gdy nie umie,
niech pamięta dziś o swojej matce,
tylko ona swe dziecko zrozumie.
Nasza pamięć czasem jest zbyt krótka.
Wspomnij matkę i dzieciństwo swoje,
dla mamusi jesteś wciąż malutki
kocha ciebie i serduszko twoje.
bronislawa.piasecka
Komentarze (38)
Pięknie,wzruszająco Broniu,
a zwłaszcza ostatnia zwrotka
bardzo mnie ujęła,ale nie tylko.
Pozdrawiam ciepło:)
Wzruszające wspomnienia dzieciństwa. Pozdrawiam :)
Przepiękny wiersz o Mamie +)
masz racje dla mam zawsze bywamy dzieckiem:)
pozdrawiam serdecznie:)
Nieważny wiek, bo dla mamy wciąż jesteśmy malutcy :)
Piękny wiersz Bronisławo. Można by powiedzieć, że
bardzo podobne jest Nasze życie od dzieciństwa.
Czytając Twoje wiersze, to jakbym tam była ja i moja
Rodzina. Pozdrawiam serdecznie:-)
Zrobiłaś na ziemi dla mnie Mamo wszystko.
Spełniłaś z miłością swoje macierzyństwo.
Ostatnie dwa wersy i łzy. Całość również przepiękna.
Pozdrawiam z najlepszymi życzeniami z Okazji Dnia
Matki.