Dzień suchych łez

...

Na deszczu moknie słodycz, wiatr chłodem okrywa
Wspomnień moc wchłonięta przez kałuże
Pięści trzask boleść, kruche przykrywa
Rozlane słowa krzyczą, a ja im służę...

Pochylam czoło dla wylanych łez
Ubrudzonych bólem i suszą Twych słów
Słowa...wyschnięte na wiór...- miłość to grzech
Boże wybacz...grzeszyć chcę i sprawia mi to trud...

Droga usłana cierniami, ja Księżną Bólu...
Korona spleciona z kłamstw, strachu zazdrości
Dorysowane skrzydła skupione z żalu...
A dusza pragnąca prawdziwej miłości...

Z ust kapie troska i zaufanie, po polikach cieknie lód
Schłodniała dusza, stopniała duma
Przeciwieństwa zatem przyciągają sie,głód
Ogarnął, Księżna upada na twarz w ręku trzymając sny....

.....zachowam to dla siebie..o kim i oczym jest wiersz.... Oczywiście można na swój sposób interpretować wiersz... Nie należy do najlepszych, ale do najgorszych tez chyba nie ;)

autor

VaNa

Napisany: 2007-07-08 Dodano: 2007-07-08 20:45:00

Ten wiersz przeczytano 870 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie