Dziewczyna o mglistym spojrzeniu

Znasz ją... Często siedzi sama, wpatrzona w okno...
Zastanawia się nad wszystkim, jest ciągle zamyślona,
Jej oczy mgłą zasnute, jak na deszczu mokną,
Jej serce w niewidocznych męczarniach kona...

Nie jest dziwna, jest po prostu inna...
Zdaje się, że do tego świata nie pasuje,
Rzeczywistość ją przerasta, o wszystko czuje się winna,
Gdy jest sama - pomiędzy anioły wzlatuje...

Najlepiej się czuje, gdy wiatr puka do okien,
Gdy deszcz spływa po szybach, jak krew po jej rękach,
I gdy w zmiętej, czarnej sukni, wolnym, smutnym krokiem,
Płacze, chodząc sama po pustych alejkach...

Wśród ciernistych ścieżek i cichych cmentarzy,
Czuje się sobą i wreszcie bezpieczną...
Nic nowego w jej życiu i tak się nie wydarzy,
Chciałaby podążyć inną drogą... Tą wieczną...

Niewiele brakowało, by skończyć jej mękę,
Wystarczyłaby miłość, nuta zrozumienia,
Wystarczyło przystanąć i podać jej rękę...
Niestety. Już zniknęła. W bezkresach Cienia...

autor

Asioolca

Dodano: 2007-04-17 06:55:26

Ten wiersz przeczytano 592 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie