Dziewczyna z patykiem

Na błękitnych fałdach sukni
Oparła gałązkę leszczyny.
O monstrancjo drzew i kwiatów !
Jakże niewinnie opadają
Włosy na jej szyi odsłonięty kraj.
Pomiędzy palcami jej
Ogród złotych łan,
Wytartych przez słońce
I nieostrożny czas.
O monstrancjo płatków róż !
Jakże spokojna ma twarz
Widzącą poza miejsca
W kwadratowy mahoń zasklepione.
Stoi wiatr zdumiony
Przed odblaskiem z jej czarnej bluzki.
Stoi malarz
Przed nieopisanym czerwonym kolorem
Jej stóp.

Świat na milimetr nie porusza swoich
Niepojętych dźwigni i kół.
Gałązka leszczyny lekko łaskocze moja twarz.

autor

Starless

Dodano: 2007-10-04 18:01:09

Ten wiersz przeczytano 458 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie