Dziewczynka

Była mała lecz duża jak na swój wiek
Beztrosko się śmiała
Machała językiem kiedy nie miała
Wszędzie było jej pełno
Za firaną
Przy telewizorze
Już w chodziku zderzyła się z framugą
A mimo to nadal było jej mało

Od maleńkości zmagała się ze śmiercią
Ale jakaś cudowna siła chciała by żyła

Nawet po siedmiu latach gdy znów śmierci czychała
Jakaś cudowna siła chciała by ona nadal na ziemi trwała

Teraz gdy dorosła w pełni
Gdy Amor ślepy ciągnął ją w rozterki
Gdy wreszcie się zakochała
I cudowna siła kochanka jej nie zatrzymała

Dziewczynka bardzo się zmieniła

Jeszcze wcześniej się zmieniła gdy poznała
Amora gorzki smak
Ale co jeszcze spowodowało
że dziewczynka odeszła stad w świat?

Wszyscy pragną by była szczęśliwa
Wszyscy pragnął uśmiechu jej szczerego

Ale dziewczynka umarła
wśród codziennego życia,
szarych mniejszych i większych problemów

Mimo że żyła i dostała tyle szans
Mimo że choć na chwile miłość było jej poznać
Mimo że przyjaciół miała dookoła
co kochali ją, wspierali, płakali z nią i śmiali

Mimo tego wszystkiego dziewczynka chciała umrzeć
Bo co nie robiła
Smutek na wskroś przeszywał jej serce

Gdzie się podziała dziewczynka która znamy?
Którą kochamy?
Umarła?
Czy wróci?

Wróć!
Proszą wszyscy
Lecz ona nie słyszy…



"Nie mam siły!"-krzyczy

autor

karla

Napisany: 2008-06-06 Dodano: 2008-07-06 23:38:06

Ten wiersz przeczytano 710 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bajka Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie