DZIURKA

"Posłuchajcie Państwo moi, cały świat na dziurce stoi..."

Kapie woda, cienko ciurka,
zrobiła się w rurze dziurka!
Mała, niezauważona,
już łazienka zamoczona.

To nie żadna jest przesada,
żyć bez dziurki nie wypada.
Można dzwonić na komórkę,
doładować trzeba w dziurkę.

Chłopak chodzi też z dziewczyną,
spacer, lody, czasem kino.
Ma ambicję, plany spore,
marzy mu się jej...otworek.

Ktoś za dużo ma gotówki,
są banknoty i złotówki.
W sejfie wszystko to gromadzi,
bez kluczyka nie poradzi.

A w nim dziurka głośno woła:
"Nic beze mnie nie podołasz,
gdyby tutaj mnie nie było,
jakby sejf się otworzyło"?

Czasem wypić także trzeba,
gdy jest chleb i coś do chleba.
Napełnić kieliszki spore,
z butelki małym otworem.

Ser szwajcarski też z dziurami,
produkują go latami.
Za nie też się w kasie płaci,
market na tym się bogaci?

W jezdni dziur zaś nie lubimy,
gdy autem swym jeździmy.
Drogowcom się to opłaca,
leją asfalt - to ich praca.

Jest też dziura budżetowa,
trudno "zaskórniaka" schować.
W życiu są kłopoty spore,
znów zawinił ten otworek?

Jan Siuda

autor

najdusia

Napisany: 2016-11-19 Dodano: 2016-11-19 21:21:02

Ten wiersz przeczytano 1998 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Technologia

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie