Dziwna postać
Dziwna ze mnie postać,
sam sobie nie wierzę.
Bo z wami chcę zostać,
i rozmawiać szczerze.
Patrzeć prosto w oczy,
mówić słowa miłe.
Oraz z wami kroczyć,
nie zawsze na siłę.
Wykrzyczeć jak boli,
do rymu czasami.
A potem powoli,
moczyć wiersze łzami.
Dziwny ze mnie człowiek,
sam sobie nie wierzę.
Głupek – ktoś dopowie,
przemawia zbyt szczerze…
Niech tak już zostanie,
na wszystko się godzę.
Nie to miałem w planie,
nic więcej nie spłodzę…
25/09/2023r
autor
Grand
Dodano: 2023-10-18 09:48:02
Ten wiersz przeczytano 325 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Uczciwie i szczerze ale myślę że kazdy tak ma.
Pozdrawiam.
Urocza i pełna pokory samokrytyka lub w innej wersji -
potulna autoreklama. A wers "nic więcej nie spłodzę…"
nie jest do końca prawdziwy, wszak facet zawsze może
...
(+)