Dzwon

Serce Luizy nie wie, że płacze Luizą.
Codziennie palce wersów składa do modlitwy.
Dopadłszy sforą marzeń Luizę prawdziwą,
przed nią samą jej broni miecz smutku prawdziwszy.
Serce Luizy nie wie, że płacze Luizą.

Wieczór spada granatem, kaleczy je obie.
Rozhuśtany dzwon serca ciszą myśli wilży.
Schadzka obcych wymiarów na granicy powiek,
pertraktacje rozpaczy bez samej Luizy.
Wieczór spada granatem, kaleczy je obie.

Serce Luizy nie wie, że płacze Luizą.
Kiedy noc obejmuje świat jej głowy w dłonie,
wydaje się Luiza sobie niemożliwą
podpisując się wierszem nie mówiącym o niej.
Serce Luizy nie wie, że płacze Luizą.


---
https://www.youtube.com/watch?v=zbN-pjV4R7o &feature=youtu.be



Dla wszystkich zagubionych w sobie, którzy piszemy obce nam wiersze i ledwie noc je przeczyta, świt już zaciera brzaskiem.

autor

Adaś Szopen

Napisany: 2018-03-23 Dodano: 2018-03-23 13:03:37

Ten wiersz przeczytano 1419 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie